rahatlamaya gittim, sinir hastası oldum geldim!

insanlar genelde alışverişe stres atmak, kafa dağıtmak, rahatlamak için çıkar değil mi? ben de öyle yaptım, gergindim, gidip bir rahatlayayım istedim. ancak, tepki verme konusunda üstün başarı ödülüm olduğundan hele ki insanların en gıcıklarını tespit edip, arıza çıkartma konusunda sayısız madalyam olduğundan, daha da gergin döndüm eve. varan1: minibüsten indik annemle, tam 7 dakika yeşil ışığın yanmasını bekledik, tam yandı geçeceğiz derken sabırsız bir sürücü, arabayı üstümüze doğru sürmeye başladı yavaş yavaş. ama nasıl dellendim, nasıl gözüm döndü anlatamam. durdum "mal mısın, kör mü gözün görmüyor musun yeşil yandığını, geçiş hakkı bizim" diyerek başladım, sonrası az ileride duran trafik ekiplerinden Hüseyin abinin olaya müdahale etmesi... Hüseyin abi geldi, wodka sorun ne abicim falan dedi, anlattım, ruh hastası arabayı yayaların üstüne sürüyo abii.. diyerekten. Hüseyin abiyi tanırım, eskiden var muhabbetimiz, esnaf olduğumuz için zaten pek çok insanı tanırız ister istemez. polisler, vali korumaları, belediyeden encümenler, zabıta amirleri, doktorlar vs. Hüseyin abi adamı net bir şekilde ikaz edip gönderdi, ben de rahat ettim biraz.
varan2: avm'ye girdik, elalemin bit kadar bebelerinin ortada koşturmasından yürünmüyor. yahu altı üstü iki mağaza bir market gezeceğiz çektiğimiz çile. biri gelir ayağına dolanır, biri önünde zıplar, diğeri ayağına basar. anne babalara nefret dolu bakışlarla ifade ettim duygularımı. varan3: watsons tıklım tıklım, tek istediğim yaptığım alışverişin parasını ödeyip çıkabilmek. kasada bekliyorum, önümdekinin işi bitecek ve kız benimle ilgilenecek diye, adamın biri, kasanın hemen önüne koyulan sakızlardan alıp önüme geçmeye çalıştı. "kör müsün abi dedim, biz neciyiz burada" watsonsun sürekli müşterisi olduğumdan ve her ay bütün kişisel bakım ürünlerimi oradan temin ettiğimden bütün personel tanır beni, mağaza müdürleri müdahale etti. adamdan kibarca sıramı almamasını rica ettikten sonra, elimdeki ürünleri alıp bir bir poşetleyip uğurladı. canım ya, tanınmak güzel şey, rahatladım biraz.
varan4: carrefour marketlerinden nefret ederim oldum olası, düzenleri bok gibi ve ayrıca personelleri mal. bugün müşterileri de maldı ayrıca. yahu, ihtiyaçları olmayan ürünlerin bulunduğu reyonlara neden saatlerce bakar insanlar? peki o alışveriş arabalarını insanın üstüne sürmek de neyin nesi? kaç tane insana "salak mısın" der gibi baktım, sayamadım bilmiyorum. onu geçtim, yine kasaya geldik alışveriş bitti, adamın teki arabasını bizimkinin önüne sürmeye çalışıyor. öne geçecek ya çakal. döndüm "sizce burada geçecek kadar yer var mı, incir toplamıyoruz burda sıra bekliyoruz, algılayamadınız mı?" dedim. adam önce afalladı, karısı da "bırak bey deliyle deli olma" dedi. ben de "ben deliysem siz de ya körsünüz ya anlama kıtı" dedim, belaya çatmak istememiş olabilirler, başka kasaya gittiler.
varan5: yine carrefourda, kasiyer kızdan poşet istedim yedek olsun diye iki tane. mübarekler sanki elyaf, pamuk satıyorlar da incecik o poşetler. yırtılıyor, kopuyor. aman allahım, bir surat bir tafra, sanki babasının poşetini gaspettim embesilin. çıktık marketten, kapıda güvenlik duruyordu, bilerek yanında anneme anlatmaya başladım. "sanki babasının poşetini istiyosun, paranla rezillik valla, dedim sana çıkalım zafere migrosa, en azından milletin tafrasını çekmiyosun blablabla" güvenliğin de ilgiyle beni dinlediğini hissettim, otoparka gidecekseniz yardımcı olayım bağyan dedi bana. çıkarken merdivenin birinin bozulmuş olması, adamın küçük kızını kucağına almak yerine merdiveni yürüterek çıkarmasıyla oluşturduğu zaman kaybı, bana yine geliyorlar tabii. bir iki laf ta ona ettim ama, duymadı galiba, çok öndeydi.
varan6: avmnin bahçesinde oturdum, sigara içiyorum. yanımda da 17 yaşlarında ergen bi velet sigara içiyor. görünüşte normal bir çocuk, akıllıya benziyor ama bu mal başladı abuk sesler çıkartarak balgam tükürmeye. döndüm "annen baban sana öğretmedi mi ablacım, burun boğaz temizlemesi insan içinde yapılmaz diye" dedim. tiksindim yahu, amacım 5 dakika oturup sigara içmek, velet midemi bulandırdı. "noldu abla" dedi, "midemi kaldırdın, ayıp be saygısız" dedim. çocuk kalktı gitti.
varan7: burada film kopar zaten. minibüs durağına gittik annemle, elimde benden ağır poşetler, yağmur yağıyor, ıslanmışım, orada duran minibüsü kaçırmamak için hızlı gitmeye uğraşıyorum falan. bizim minibüsün durduğu perona gideceğim tam, başka bir semtin şoförü minibüsü önündekine öyle bir yaklaştırmış ki geçecek yer yok. insanlar homurdana homurdana taa en arkadan dolaşıyor ama ben yüksek sesle homurdandım. "abi yaklaştırsana şu arabayı iyice, bak sanki burdan bi insan geçebilecek gibi duruyor, daya daya iyice... insanlar geçemesin zaten ne gerek var, töbe töbe iki adım geride dursan noolucak, böyle yanaştırınca minibüsçüler odası küçük altın mı takıyo nedir yani?..." şeklinde carlayınca ben adama, bütün durak inledi tabi. herkes sustu bi, ilerde babamın arkadaşı, bizim araçların da kahyası muharrem abi bakıyor bana. hayır, manyak mısın der gibi değil, bilir haklı değilsem carlamam kimseye, ters bir durum olursa, durağı ayağa kaldırmak için. ama insanlar galeyana geldi, isyan çıktı. minibüs şoförü ne yapacağını bilemedi. milleti gaza getirip, bekleyen arabayı kaçırmamak için yürüdük ben önde annem arkada. muharrem abi, kızım ne olaysın sen ne arızasın, helal olsun ama, bir allahın kulu kopartmadı yaygara... şeklinde tepkimi haklı buldu, bindik arabaya.
annem yine tutamadın şu koca çeneni diye bir azar çekti, sonra unuttu. benim gibi değil annem, mülayim kadındır, pislik çıkartmaz. ama ben tek miyim, yanımda destek vericek biri var mı diye bakmam, kopartırım küçük kıyameti. insanlığa karşı öfkem yok ama cahil insana bir de fazla uyanık geçinen insana tahammül edemem. toplum içinde, başkalarını rahatsız etmeden işine gücüne bakan insanla yok benim derdim. ama salaklık yapıp beni rahatsız ederse, uyanık olup hakkımı gasp etmeye çalışırsa, şu 1.58lik boydaki kızdan, adeta bir canavar doğabilir. insanı en çok, zekasına, terbiyesizliğine ve cahilliğine vurgu yaparak sindirebilirsiniz. tecrübe konuşuyor.