sana birşey olacak diye korkuyorum

çok, çok ciddi sıkıntı içerisindeyim.bu sabah kuzenimle konuştuk telefonda. zaten beni sabahın sekiz buçuğunda aradığında anlamıştım anormal bir durum olduğunu. sabahın o saatinde pek dedikodu havamızda olmayız biz. aramayız yani birbirimizi önemli birşey söylemeyeceksek, biri ölmediyse falan. doğrusunu söylemek gerekirse, aradığını görünce aklıma ilk ananem geldi, acaba ananeme birşey mi oldu, Allahım nolur ölmesin ananem daha çok uzun yıllar yaşasın diye düşünerekten açtım telefonu. ananeme aşırı düşkünümdür, hasta olmasından, ona birşey olmasından korkarım. her neyse, ananem gayet iyiymiş, konumuz 22 yaşındaki kuzenim kıvırcık. diyalog aynen şöyle;
- aloo.. hayırdır kızım sabahın bu saatinde, biri mi öldü, dur tahmin edeyim eski sevgilin hulk rakı masasında can mı vermiş, onu müjdelemeye mi aradın?
+ sabah sabah pek neşelisin de, aklıma ciddi bi mesele takıldı onu danışıcam.
- ya bilirsin bak kıvırcık kuzenim, marul kafam, sabahları entrika ve dedikodu olaylarına kafam basmaz. anlat ama merak etmeyeyim.
+ ne dedikodusu kızım, canım burnumda, kaç gündür kendi kendimi kemirip duruyorum zaten, sağlık meselesi.
- eeıı tamam anlat hadi, çatladım yahu.
+ yaa, bir süredir göğsümden sıvı akıyor, sence ne olabilir, hormonal birşey midir? ya da ciddi birşey olabilir mi?
burada bi nutkum tutuldu, daha geçen gün o lanet gazetede büyük puntolu harflerle yazmışlardı meme kanserinin başlıca belirtilerini ve göğüsten sıvı akması, yani göğüs akıntısı da bunlardan birisi. ne olduğumu, ne diyeceğimi, sabahın köründe nasıl ortalama bir cevap verip aynı zamanda da onu en kısa zamanda doktora gitmeye teşvik edeceğimi bilemedim. şimdi desem ki "balım ya önemli değildir ama sen yine de doktora git" gitmeyecek, biliyorum bizim kıvırcığın huyunu. aman önemli değilmiş ne gerek var diyecek. desem ki "meme kanserinin başlıca belirtilerinden, daha geçen gün gazetede okudum" böyle de denmez ki insanın yüzüne karşı. sadece sordum, ağrısı, göğsünde şişlik falan var mı diye. o da bilmem hiç dikkat etmedim dedi.
sonra bugün akşam saati mağazaya yanıma uğradı, alışverişe çıkmış, yüzüne baktım, iyice süzdüm bunu acaba en son gördüğüme göre bir değişiklik var mı diye. belki ben psikolojik olarak öyle gördüm ama zayıflamış gibi geldi. internetten araştırmasını söyledim, sıkı sıkı tembihledim, belki okursa, meme kanseri riskini öğrenirse benim anlatmama gerek kalmaz diye düşündüm. çok seviyorum onu, şu an onun için endişelendiğimden dolayı demiyorum bunu, gerçekten çok seviyorum, en iyi anlaştığım kuzenimdir. şimdi, hatta bütün gün meme kanseri olma ihtimalini düşündüm durdum, içim acıyor ne yalan söyleyeyim. kıyamıyorum ki ona, nasıl meme kanseri olmuş olabilirsin bir doktora git diyeyim. insanın dili varmıyor açıkçası, konduramıyorsun ki onun kabullenip doktora gitmesini isteyesin. ne olacak, ne yapacağım bilmiyorum.
öte yandan, bu hastalıkta erken teşhisin tedavi süreci için çok çok önemli olduğunu da biliyorum. bütün gün aklımda bu konu vardı, konuşmalıyım ama nasıl? belki değildir diyorum ama olmasa bile yine de kesinlik yokken sen meme kanseri olmuş olabilirsin diyemem işte. git tahlil yaptır diyemem. yani aklım bangır bangır bağırıyor ama dilim varmıyor işte anlatmaya. belki test tahlil falan yaptırsa, temiz çıkacak sonuçlar, belki sadece hormonal bir durumdur ama yine de bunu doktora gitmeden anlayamayız. bunun için de benim ona bu konuda düşündüklerimi anlatmam lazım, ama ne olur ona birşey olmasın Allahım. ne olur!