
hazır alışmak demişken bugün öyle kendi kendime düşünürken bişey farkettim. ben insanlara kolay kolay alışamıyorum. hani görüntüde alışıyorum, samimi de davranıyorum ama gerçek anlamda samimi olabilmem için çoookk zaman gerekiyor. hele ki ilişkiler, sevgililer konusunda. sanırım bu yüzden müzmin bekarım ya. ama taktığıma da takıyorum hani, malum en yakın örneği mavi-yeşil beyefendi. adam ortadan kayboldu, sırra kadem bastı resmen. umarım ölmemiştir ya, üzülürüm nan cidden yakışıklı adamdı.
eski sevgililerime nedense etiket olmayı, takıntılı bir psikopatlıkla yapışmayı beceremedim. ha acı çekmedim mi, en büyük boyundan çektim acıyı ama işte kendi kendime, sinsi sinsi. yani adamın kapısına dayanmadım ya da gece vakti gizli numaradan aramadım. bitmiş olana bitmiştir diyebiliyorum ya en çok bu huyumu seviyorum aslında.
keyfim yok iki gündür, özel bi sebebi de yok. bu arada horozz.net'te de yazmaya başladım. sevgili Adnan beyefendiciğimin sitesiymiş, davet etti, e icabet etmemek mümkün mü? hayır değil. arada oraya da karalıyorum iki satır bişiyler, buraları ele geçireceğim diyorum saçmalıyorum falan ama sağolsunlar arkadaşlar hoşgörüyle karşılıyorlar durumu. şimdi gidip biraz onların başına ekşiyeyim, sevgilerimi iletirim herkeslere kocaman öptüm, kalpkalpkalp :)
ps: resmi de carpediemciğim yapmış bana, nasıl çok güzel di mi?
3 kişi olaya son noktayı koymuş:
En çokta senin yazılarını okumayı özlemişim. Şuan farkettim. Çok samimi yazıyorsun bunu herkes beceremez. Takibimdesin bundan sonra.. Sen her yerde yaz. Yakışıır :) Hee bu arada canın sıkıldıkça benim sayfamda paylaştığım nothing else matters'ı dinle rahatlarsın :)
Öptüm kuzummm
@Kevser canım benim bu ortadan kaybolmanın sebebini öğrenmek istiyorum bunu bil. ayrıca ben de seni özlemişim, bunu da bil. öpüyorum çok :)
Gmail'ini aldım. Şimdi mesaj atıyorum sana. Ordan uzun uzun yazıcağım şimdi :)
Yorum Gönder