gerçekten çok acıyor, gerçekten!

selam. nihayet kendimde saçlarımı boyayacak enerjiyi buldum ve boyadım. ama yine her zaman olduğu gibi sağ kulağımın arkası tamamen siyah saç boyasıyla kaplı ve ayrıca alnımda da benek benek siyahlar var. öte yandan annemle bunu nasıl becerdik bilmiyorum ama yanaklarımda da minik saç boyası izleri var ve tıpkı çok yüzümü yıkamışım da artık renkleri solmuş benler gibi duruyorlar. böyle bir garip işte. eskiden kendimi hiçbirşeye benzetemiyordum, şimdi alnımı 101 dalmaçyalıya yanaklarımı da izzet altınmeşeye benzetiyorum iyi mi? ama işte beyaz tenli bir insan olduğum için saçlarımı siyaha boyadığımda rus kızlarına (hani şu siyah saçlı olan fıstıklar var ya) benzemeyi çok isterdim ama olabildiğim ancak 101 dalmaçyalı izzet altınmeşe arası bişiy. napalım, sağlık olsun artık.
öte yandan vicdansız sağ omzum öyle çok ağrıyor öyle çok ağrıyor ki anlatamam. özellikle sabahları resmen beş dakika kımıldatamıyorum. hatta bu sabah yatakta dönmeye çalışırken öyle uyuşmuş ki "hasstır galiba sonunda felç oldum" dedim kendi kendime. aman ya rabbim evlerden ırak, tütü şeytan kulağına kurşun. zaten bu hususta rezilliği de az evvel yaşadım. babama tembihledim eczaneden yakı al bana yapıştırayım oraya da iyi gelir belki diye. adamcağız gitmiş, yakıyı almış bi de kas gevşetici hap krem falan alayım diye düşünmüş beni aradı istediğim özel bi hap var mı diye. açtım telefonu, babam sorunca "yaa narkoz ya da morfin falan satıyolarsa ondan al baba ya, ancak geçirir ağrısını çok fena çoookk" dedim ve fondan bir kahkaha tufanı koptu. evet gülenler arasında babam da var tabiğ ki ama bütün eczane personeli de kopmuş durumdaydı. ne bileyim ben babamın eczacı duysun diye hoperlörü açtığını söyler misiniz?
ailemizin eczacısı engin abi toparladı durumu "vah canım ya o kadar fenaysa doktora gitsene be abicim" falan dedi ama tahmin edebiliyorum babam küfrediyodu o sıra içinden "rezil ettin beni maymun" diye. allahtan her zaman söylerim beni az çok tanıyanlar alışık dengesizliklerime de pek sıkıntı olmuyor, gülüp geçiyorlar sağ olsunlar. hayır şimdi doktora git blabla demeyin. özel hastaneye gitsen alakaya maydanoz onlarca tahlil istiyorlar para kopartmak için ve beni en çok kahredeni de tüpler dolusu kan alıyor olmaları. evet kan vermekten çok korkuyorum ne olmuş yani? devlet hastanesine gitsem kafam oluyor bi dünya, anlamıyorum şurda tahlil yapın diye pıtpıt seri şekilde anlatıyorlar ama nereyi anlattıklarını ben anlamıyorum. sonra hemşireye ya da doktora tekrar sormaya da korkuyorum "gerizekalı mısın? anlayışın mı kıt dangalak?!" diyecekler bana kızacaklar diye çok korkuyorum. sağlık ocağına gidip aile hekimimize muayene olsam, adam yine pıt diye yazacak sevki, nasıl bi doktorsa "grip oldum" diye gittim bir kere sevk vermeye çalıştı. hayır yani sen iki hap yazamayacaksan neden doktor oldun söyler misin bana?
bursada tek tanıdığımın olduğu hastane de zübeydehanım doğum evi. oraya bir kere gittim regl gecikmesi sebebiyle, onda da hastaneye girdiğim anda saat 10:35ti, hasta kartı çıkartmam, başhekim yardımcısından sıra almam, adamın beni ultrasonla muayene etmesi ve ilacımı yazması yalnızca 25 dakika sürdü. millet sabahın yedisinde gidiyormuş meğer oraya ve ben çıkarken daha muayene olamamış kadınlar vardı. şanslıydım çünkü hiç bilmediğim halde Ayhan abiciğimin orda çalıştığını gördüm, karşılaştık ve benim yerime bütün işlemleri pıtpıt halletti, hani neredeyse benim yerime ultrasona da girecekti o derecede. doktor beyefendiye de "yeğenim hocam" diye beni emanet etti. yalnız hala gözümün önüne oradaki hamile ya da ciddi rahatsızlığı olan kadınların nefret dolu bakışları geliyor. ben sabah süslenip püslenmişm, makyajımı yapmışım, hastaneden ziyade arkadaşlarla kahvaltıya gidebilecek bir moddayım ve onlardan saatler sonra gelip hepsinden daha önce işimi halledip gidiyorum. evet farkındayım haksızlık bu ama yapabileceğim birşey yok açıkçası.
şimdi babamın gelmesini bekliyorum. ilaçlarımı yutup kremimi sürüp yakımı yapıştırdıktan sonra bi de kahve keyfi yaparım ki hiç sorma. şimdilik hoşçakal, öperim kocaman. kıps :)