ah şu tatil bitişleri

peehh! üşendim çaydanlıktaki suyla kahve yapayım dedim ılıkmış, bok gibi kahve içtim bu yüzden. olm nasıl keyfim yok, nasıl keyfim yok anlatamam. koskoca bir haftayı çatır çatır yedim, şimdi "allaaam nolur zaman dursun bikaç günlüğüne" diyorum. şu koca bir haftada kendin için naptın bakam dersen, dip boyamı yapmaktan öteye geçemedim kuzu. valla bak. peki allah için ne yaptın? dersen, sanırım gece uyumadan üç kulfallah bir elham okumaktan öteye geçemedim. yanıcam nan, çatır çatır yanıcam. allaaam sen yakma, amin.
koca bir haftayı bilgisayar başında miskinlenerek geçirdiğime hala inanmıyorum. aslında net bir programım da yoktu doğrusu. yani bütün hafta, ye yat nete gir modunda olucağımı biliyordum ama yine de tatil bittiği için kendime kızıcak yer arıyorum. olm nasıl biter ya nassıııllll!?
şimdi işin yoksa pazartesi günü git işe, adapte olmaya uğraş falan fıstık. her zaman söylerim, hayat çok zor ve çok saçma. bi de şey vardır ya "pazartesi olsa da işe gitsem bikbikbik" tipleri, bu nasıl bir yapmacıklıktır cancağızım allasen. bu nasıl bir kendini bilmezliktir, nasıl yalancılıktır. buna inanacağımı mı düşünüyorsunuz nedir yani? pazartesileri, hele de tatil dönüşü olan pazartesileri hiçbir insan sevmez. çok rica ediyorum bırakın bu yalanları.
neyse, pazartesi sendromumla alakalı bütün kabuslarımı sıralayıp kimsenin sinirlerini bozmak gibi bir niyetim yok. o zaman gidip biraz solitaire oynayayım falan, öpüyorum kocaman gençler. kıps. bu arada dua edin de zaman yavaş geçsin olur mu?