insan olun biraz

etrafımdaki insanların "herkesle iyi geçineyim, herkes beni çok sevsin" düşüncesinden de, alttan alttan ince sinsi hesaplar peşinde olmasından da sıkıldım. biliyorsun karşındakinin ciğerini, hani biliyorsun göründüğü kadar sevilesi değil, yine de sesini çıkartıp ta "sen busun işte" diyemiyorsun. o kadar iyi rol yapıyor, kendisini o kadar sevimli, sütten çıkmış ak kaşık gibi gösteriyor ki bir anda "onun kadar sevilmediği için onu kıskanan hastalıklı insan" oluyorsun. sevmiyorum lan, böyle insanların alayını sevmiyorum. bağıra bağıra, omuzlarından tutup sallaya sallaya sarsmak "doğal olsana, kendin olsana insan kere zavallı aciz" diye bağırmak istiyorum. ne gerek var ki bu kadar oynamaya.

neden bu denli sahtekarlar, neden bu kadar herkes tarafından sevilme çabasındalar bilemiyorum çünkü onları anlamıyorum. herkesin nabzına göre şerbet veremedim ben. benim doğruma en yakınım olan insan "hayır bu yanlış" dediğinde "tamam öyle olsun madem" diyemedim. hani kıvıramıyorum yerine göre, neyse o olmalı, neysem o olmalıyım ki o zaman ben olayım. ne olcak ki, herkes seni çok sevince herkesle iyi geçinince dünyayı mı ele geçiricen neyin peşindesin?
yaşadığı iki sıkımlık zor günü kullanıp, ajitasyon yaparak kendisini sevdirme hevesinde olan insanları boğmak istiyorum. kafanı kaldırıp bi baksan dünyaya, hayatı senden daha zor olan, gece yatağa uzandığında çözmesi gereken onlarca problemin olduğu sabaha uyanmak için uyuyan o kadar çok insan var ki, senin ergenken yaşadığın bunalımlar da, iki sıkımlık acılarını abartıp arabesk imaj çizerek "vah zavallım, neler yaşamış, çok iyi kız/adam" dedirtme çaban da benim gözümde anlamsız kalıyor. neden bu kadar boşsun, neden bu kadar sahtekarsın, neden bu kadar küçük hesaplar peşindesin bilmiyorum ama umuyorum insanlar seni gerçekten çok severler de, iki gün sonra bahsedip ajitasyon yapıcak bir acı bulamazsın. umarım, sinek ısırığı kadar olan acılarını anlatıp abartamayınca, bunalımlara girer, yoksunluk çeker ve yavaş yavaş geberip gidersin bu dünyadan. o kadar nefretliksin bak, sana zerre kadar acımayan insanların gözünde.
bu kadar özenti olmanız, paraya bu denli tapmanız, akşama iki ekmek almak için para bulamayan insanları utanmadan aşağılamanız çok tiksinç lan. birini, gidip salak saçma şeylere dünyanın parasını veremediği için, ay sonunu nasıl getireceğini kara kara düşündüğü için, aldığınız abuk subuk şeyleri gözüne sokarak hava atmaya çalıştığınız için tiksiniyorum sizden. eskiden, biz çocukken, okulda ya da mahallede durumu kötü olan biri olduğunda ona kimseye belli etmeden yardım etmeye çalışırdık, ne bileyim bi gezi olacaksa, sınıfça sinemaya tiyatroya gidilecekse, harçlıklarımızı biriktirir çaktırmadan arkadaşımıza verirdik, şimdikiler de birbirlerine "fakir" diyerek aşağılamaktan zevk duyuyor. sizi böyle sinameki yetiştirip, her istediğinizi alıp şımartarak böyle saçma sapan insanlar yapan anne babalarınıza da yazıklar olsun. insan olun biraz be, insan gibi davranın.