içimde bi fanatik varmış, yeni fark ettim :)

içimdeki gizli olan fanatiği bu sabah keşfettim. sabahın 07:15'inde uyandım, bi oturdum yatağın içinde ve "bu akşam kadıköyde alcaz olum o kupayı" dedim kendi kendime. hayret bi durum ki ben normalde sabahları "olum yine sabah mı oldu uyuyoduk negzel" derim ilk cümle olarak bu sabah ne alakaysa bi anda içimde bi fanatik bi futbol delisiyle uyandım. tabi maçın saatine kadar işmiş, anneler günüymüş çok da tındı yani. maç saati yaklaştıkça o stres o heyecan o "olum bi an önce akşam olsa maç bitse de şampiyon olsak" duygusunu tam olarak ifade etmem pek mümkün değil.

yalnız o kadar da temkinli bir insanımdır ki, derhal totemimi yaptım, kazancaz, şu kadar gol atçaz triplerine girmedim. yani sonradan yenilince "nooldu olum rengin soldu" denmesine karşı tedbir değil bu elbette. pekala yenilebilirdik te üstelik, hiç de sorun olmazdı benim açımdan hayatımdaki fenerbahçelileri tebrik eder geçerdim. ama ne zaman galatasarayın maçları hakkında çok iddialı konuşsam biz yeniliyoruz olum ya. ne zaman yencez bak gör tribine girsem yeniliyoruz. tamam sevgili galatasaray taraftarı kızma lütfen, artık "kesin yencez b'oluuuummm" demiyorum. biz de o zaman çok nadir yeniliyoruz. efendim her neyse, işte saat yedi oldu mağazadayken aha dedim maç başladı. ama yemin ediyorum ilk yarı bitti haberini alana dek resmen kalp spazmı geçirdim. ne bitmek bilmez kırk beş dakikaymış ya, o kırk beş dakikanın içinde bir yıl gizliydi resmen. bi onbeş dakika rahat ettim derken yeniden stres sardı beni. bu arada esnaftan abiler arkadaşlar falan maçın skoru hakkında sık sık bilgilendirdiler sağolsunlar. o açıdan bi mağduriyet yaşamadım çok şükür. sonra işte ikinci yarı başlayınca baktım saat dokuza gidiyor, soruyorum kaç dakika var diye 15 dakika diyorlar. biraz zaman geçiyor soruyorum tekrar ne kadar kaldı diye yine 15 dakika. amk bi 15 dakika ne kadar uzun olabilir ki dedim yani en sonunda bana sinir geldi. hayır çocukları durduk yerde yordular çünkü daha kadıköyde kupa kaldırıcaz yani enerji lazım.
her neyse efendim maç bitti, pasajdan dışarı bi çıktım, bizim bursaspor taraftarı adliye parkında toplanmış bursaspor adına tezahüratta bulunup seviniyorlar. hayır gidip "ya size noluyo, şampiyon biziz biz sevincez" demek istedim ama çok fazla çevik kuvvet polisi vardı ve beni oraya göndermezlerdi. anlamadım artık neden dolayı bursasporlular bu triplere girdiler ama umarım en kısa zamanda çıkarlar. ha unutmadan kupayı gerekirse sabaha kadar bekleyip kadıköyde alcaz canım, sevgili fenerbahçeliler de bunun futbol olduğunu, yenmenin de yenilmenin de içinde olduğunu kabul etçekler bi zahmet. herkesi kocaman öperim, ama özellikle galatasaraylılar gelin annem bi sarılalım kocaman bi kutlayalım bunu :) hadi iyi geceler.
ŞAMPİYON GALATASARAY!!