daralıyorum, nefes alamıyorum bak

selam. bu aralar, samimiyeti abartıp bi rahat nefes aldırmayan insanoğlundan yana çok derdim var. hani gayet de iyi niyetlerle, durduk yerde neden mesafeli olayım canım iyi bi insan neticede diyerekten azıcık samimi davranmiycaksın bazı insanlara. iki dakikada bir saçma sapan bi espri yapmasa, her beş dakikada bir gelip nasılsın diye sormasa ölebilecekmiş hastalığına yakalanmış gibi davranıyorlar.
ben daralırım açıkçası. hani alakaya maydanoz insanların sürekli dibimde bitmesi beni çok mutlu etmez. tamam komşu olabiliriz, bir yerden tanışıyor olabiliriz, sana kötü davranmıyor hatta seni seviyor da olabilirim ama bu gereksiz samimiyet, bu laubalilik niye be kardeşim? hani bi müsade et de belki kıçımı kaşiycam, belki bi aynaya bakıcam ne bileyim içinde senin olmadığın bi anım olsun. görmezden geliyorum trip atıyorsun, görüyorum bi dur durak bilmiyorsun ama ben daralıyorum be canım kardeşim. insana bi sabah sorarsın nasıl olduğunu halini hatrını di mi? bunu her onbeş dakikada bir yapmanın alemi ne söyler misin bana? sevgilim bile senin kadar nasılsın demiyor bana ve her sorduğunda onbeş dakika önceki gibi oluyorum farkındaysan. yani tamam gelgitli bi ruha sahip olabilirim ama genelde bi günüm bi günümü tutmaz. ya da akşamım sabahımı tutmaz, onbeş dakikada bir değişmiyor ruh halim ve sen bana nasılsın dedikçe, gelip o saçma sapan esprilerini yüzüme gözüme bulaştırdıkça ben ciddi anlamda işkenceli cinayetler hayal ediyorum. hani dua et hem çok gencim hapislerde çürüyemem, hem allah korkum var hem de bir canlıyı öldüremem çünkü beni kan tutar. yoksa cidden cinnetin eşiğine gelip bunları düşününce geri adım atıyorum. hani sabır dediğin de bir yere kadardır bak.
bu düşündüklerimi ruhun bile duymiycak belki ama, hani şu mübarek kandil gecesinde belki allah tarafından malum olur da bi sakin olursun. bu arada kandil demişken herkese hayırlı kandiller, öperim kocaman :)