çıkmadık candan ümit kesilmez

selamlar, öpücükler. günlerdir yazmadım, sebepler aynı. işlerdeki yoğunluklar, bazı kişisel sorunlar, yorgunluklar kısacası dünyevi mevzular. hayat aynı hızında akıp gitmekte, yaşlanıyoruz di mi? birazdan bugün de bitecek ve ben kendimi daha yaşlanmış hissetmeye devam edeceğim. enteresandır, zaman kavramı diye birşey olmasın istiyorum artık. saatleri, dakikaları saymak boş ve sıradan geliyor. nasıl olsa zaman geçiyor, birşeyler değişiyor. akşamın olduğunu karanlıktan, sabahın olduğunu güneşin doğmasından anlıyoruz madem, neden var o halde saat, dakika, yıl?
tek dert bu değil elbette, ah nasıl anlatsam, aşık olasım var sanki, aşık mı olmak istiyorum nedir bilmiyorum. gördüğü her erkeğe potansiyel koca gözüyle bakan kız kurularından olmaktan korkuyorum sanırım. tamam, vakit erkenken henüz çok geç olmadan, aşık olayım bari diyorum. çok mu şey istiyorum anlamadım ki? uzun zamandır göz teması kurduğumuz biri vardı, sanırım mesleği sigortacılık. ner neyse bunlar dünyevi meseleler, ondan öncelikli şeyler de var elbette, ismini bilmiyorum yahu adamın. bu da önemli değil, esas önemli olan, bu göz teması kurduğum, günlerdir her yerde karşılaştığım adam, bir haftada iki hatunla radarlara yakalandı. gerçi sevgili olduklarını ispat edecek birşey yok ortada, iş arkadaşı da olabilirler ama, yine de bi yıkılma oldu, olmadı desem yalan. tam hayallerimdeki adam bu dediğim anda, hooopp benim manitayı kaptılar. ya evren bana yanlış sinyal gönderiyor, ya da hatlarda karışıklık oldu, anlayamadım.
hep böyle olur ya zaten, bizim beğendiğimiz adamlar hep kapılmıştır, bize de zerzavat reyonundan ıvır zıvır adamlar düşer. allahım, öleceğim kahrıma. bir şehirdeki bütün yakışıklı adamlar kapılmış olur mu, olur. eğer ben o şehirdeysem ve murphy amca da kankamsa, herşey olur. yapacak birşey yok, çıkmayan candan ümidi kesmiyoruz, bekliyoruz, beklemeye devam ediyoruz.
bunlar dışında pek bir değişiklik yok hayatımda. hoş bu da pek değişiklik sayılmaz ya, bu benim rutin hüsranım oldu çıktı. şu sıralar kafamı takacağım derecede ciddi meselelerim de kalmadı. hayat boş beleş devam etmekte anlayacağınız. hiçbir işe yarar icraatte bulunmadan günleri tüketip duruyorum. belki de bu yüzden zaman kavramı kalksın istiyorum. işe yaramaz günler için attığım çentikler çoğaldı, sinirimi bozuyor.