intikam soğuk yenen bir yemektir

mal ve manyak mıknatısıyım arkadaşlar. neden mi? dünyada ne kadar mal varsa gelir beni bulur, ne kadar manyak varsa hepsi yakın çevremi oluşturur. bunlara alıştım artık ta, son zamanlarda kendime çektiğim yeni bir kitle farkettim; kişiliksiz ve kişilik eksikliği olan insanlar. uykudan yeni uyanmış gibi hissettim kendimi, inanın bir an afalladım farkedince hayatımda en değer verdiğim insanların bazılarında kişilik eksikliği olduğunu fark edince.
insanlardan her türlü şeyi görmeye alıştım, şaşırtmıyor artık yaptıkları şeyler beni. dedikodu yapıyor olmalarına şaşırmıyorum, inceden inceden alttan alttan kazan insanlar beni eğlendiriyor, çünkü pek çoğuna göre bu konularda usta sayılırım ancak insanların bu derecede dansöz olmaları beni bir hayli çıldırtıyor. en zor günlerinde yanında olduğum, sırlarını bildiğim bir insan, abi dediğim o adam hiçbir sebep olmadan döndü arkasını, hadi hayırlısı. aslında mesele var arada, o da oğluyla kanlı bıçaklı olmuş olmam. bana gelip oğlundan dert yanan o adam, şimdi hiçbir hatam olmadan konuşmuyor yahu benimle.
dese ki, bak wodkacım, oğlum seninle konuşmamı istemiyor, o yüzden konuşmasak daha iyi, amenna. ama yok, sanki can ciğer, abi kardeş olan biz değildik de başkasıydı. öyle bir bakışı var ki bana, sanki adamın çocuklarını kaçırıp kesmişim, karısını öldüresiye dövmüşüm, kayınvalidesini (nefret ettiğini biliyorum) ölümsüz yapmışım gibi bir nefret var gözlerinde. düşünüyorum kızım wodka ne yaptın sen bu adama diye, hiç hiç. gerçekten birşey yapmadım ve adam şu an inceden inceden kuyumu kazıyor minik minik.
sağdan soldan duyuyorum hakkımda söylediklerini, inanılacak gibi değil. insanlar diyorlar, biz seni biliyoruz boşver diye ama boşveremiyorum. intikam almam lazım onu kanırta kanırta bu yaptığına pişman etmem lazım ki taktım kafaya, yaparım. en sevdiğim atasözü, intikam soğuk yenen bir yemektir olmuştur her zaman. şimdilik susma kararı aldım, canını fena yakacağım kararlıyım. benim de adım wodkaysa bu yaptığı yanına kalmaz gençler.